Over Sabine Vekemans

Al zolang ik mij kan herinneren voel ik dat er een verbinding is over de grenzen van dit leven heen. Daar had ik als kind alleen geen woorden voor. Onderhuids is het verlangen naar die verbinding ervaren altijd blijven sluimeren. Al heb ik vele omwegen bewandeld in het steeds beter gaan voelen wat ik in essentie weet en altijd heb geweten: dat de expressie van de ziel die hier afscheid neemt van het lichaam niet ophoudt na overlijden.

Een indringend verlies in mijn leven – van mijn babydochtertje, 25 jaar geleden – vormde de voedingsbodem om mijn hart daarvoor weer te openen.

Stap voor stap ontdekte ik in verwondering dat mijn hart zich kan afstemmen op de energie van anderen, op hun hart en ziel. Dat ik zo gedichten bij overlijden, verlies en verdriet mag ontvangen om dierbaren te troosten.