Als een vol leven
tot een schim
verworden is van
wat het ooit was
Als het broze hart
eens zo kloppend
voor het leven
tot inkeer is gekomen
Als het besluit valt
het kwetsbare lijf
terug te geven
aan de bronnen
Aan de aarde
waar het ontkiemde
of aan het vuur
waar het ontvlamde
Wiens besluit
is dat dan?
Wie zal het zeggen
of zeker weten?
Als mens kun je
gissen naar
of blind vertrouwen
op de zielsmotieven
De ziel hoeft
niet te wikken
of te wegen
die houdt de regie
Voor het sluitstuk
dat de hemelse helpers
vanuit de coulissen
zo zuiver souffleren
De uitvoering
nog een laatste
menselijke beproeving
daarna de verlossing
Dit gedicht heb ik intuïtief geschreven nadat ik het nieuws hoorde dat een hoogbejaarde vrouw wil stoppen met eten omdat ze niet langer wil leven.
Het geeft een indruk van mijn dichtwerk.
Het mag gedeeld worden met vermelding van © Troostende Woorden – Sabine Vekemans
