In liefde
voor alles
wat tot leven
is gebracht
en tot bloei
is gekomen
In vergeving
voor alle wonden
en alle pijn
in de sporen ervan
die onuitwisbaar
leken of bleken
In overgave
aan het weten
dat de verbinding
onlosmakelijk is
en aanwezig blijft
als trouwe metgezel
Als het levenslijntje
zich ontknoopt
koester het geloof
dat het samen
in liefde altijd is
en zal zijn
Het leven
loslaten
Het gemis
maakt zo
tastbaar wat
onaantastbaar is
Dit gedicht heb ik intuïtief geschreven, maar niet in afstemming op een dierbare ontvangen. Het geeft een indruk van mijn dichtwerk.
Het mag gedeeld worden met vermelding van © Troostende Woorden – Sabine Vekemans