De laatste dans - Troostende Woorden

Als het leven
van je liefste
broos geworden
tussen je vingers
door glipt
en je niets
anders meer kunt
dan uit handen geven

Als je hart
dat het levenslijntje en
de levensvreugde samen
hier zo koesterde
en verzorgde
zich gereed moet maken
voor een andere vorm
van verbinding

Als je met al je liefde
en toewijding
niet meer
de lijm kunt zijn
tussen haar dag
en nacht,
en de schemerzones
ertussenin

Hang dan de vruchten
van haar leven
als kleurige slingers
aan de fonkelende sterren
van het firmament
Dans in gedachten
samen tot diep
in de nacht

Om te vieren
wat ze hier
heeft gebracht
in alle schakeringen
van liefde, licht
en haar schaduwkanten
Leven geleefd, gevierd,
gedragen en doorgegeven

Met steeds zachtere tonen
verplaatst het levenslied
zich zacht wiegend
naar de uitgang
van de toonzaal
van het leven,
al langer mystiek gesluierd,
voor de laatste dans

Dag mijn lief
Ik mis je, ik mis je
nu al meer
dan ik bevroeden kan
en toch laat ik je gaan
en blijven wij verbonden
via de melkweg
tussen hemel en aarde

Stuur me elke dag
maar een berichtje
van gene zijde
Een klein luchtkusje
of een dierbare herinnering
Ik beloof je nu
om ons liefdeslijntje
hier te blijven voeden
tot wij elkaar weerzien, daar

“Het gedicht ontroerde me diep en ik wist meteen dat ik het wilde gebruiken in mijn praatje tijdens de afscheidsbijeenkomst voor mama. Zo mooi hadden we het zelf niet kunnen verwoorden. Vooral het refereren naar die dans van het leven. Dat was zo treffend. M’n pa heeft mama versierd tijdens een tango, dat wisten we niet eens. Ook de verwijzing naar haar wegdrijven tijdens haar leven komt zo naar voren en hoe de verbinding bleef en blijft ook na het leven.” – Bettine Widdershoven

N.B . Dit gedicht heb ik geschreven een week voor het overlijden, afgestemd op de liefdevolle verbinding van de echtgenoot met zijn echtgenote die hij moest gaan loslaten.